Iwanan mo ako ng yungib sa lupa,
Na maari kong puntahan, kung nais kong tumungo,
Walang paningin, walang pakiramdam,
Sa kawalan, sa mga bato,
O sa mga daliri ng anino
Alam kong wala, ni sino o ano, ang makakapaghatid sa akin doon,
Ngunit ano ang magagawa ko sa aking nararamdaman,
Kung hindi ko ito magamit sa araw-araw,
Kung hindi ako makakita ng kaligtasan,
Liban sa aking kamatayan,
At tumungong aandap-andap
Sa sinaunang apoy?
No comments:
Post a Comment