Katulad nito: ang gabi’y hinati
Nanginig sila, bughaw, iyong mga bituin, sa kalayuan, umiihip ang hangin ng gabi at humuhuni
Maisusulat ko ang pinakamalungkot na tula ngayong gabi.
Mahal ko siya, minsa’y mahal niya ako.
Sa gabing tulad nito’y akap-akap ko siya,
At aking hinalikan sa ilalim ng walang-katapusang langit.
Minahal niya ako, at minsa’y minahal ko siya.
Paano ko hindi iibigin ang kanyang tahimik na mga mata.
Maisusulat ko ang pinakamalungkot na tula ngayong gabi.
Pagkat wala siya sa akin, at nawala ko siyang muli.
Pakinggan ang malawag na gabi, lalong pinalawak ng kanyang kawalan,
Tulad ng damo’y pinahamog ang kaluluwa.
Ano ngayong kung hindi ko siya mapanatili.
Ang gabi’y hinati at wala siya sa akin.
Iyon lang. Sa malayo’y may umawit. Sa malayo,
Hindi matatahimik ang aking kaluluwa sa kanyang pagkawala.
Wari’y maabot siya, hinahabol siya ng aking paningin.
Hinahanap siya ng aking puso: wala siya sa akin.
Ang gabing iyon ay pinaputla, sa iisang sanga,
Kami, mula ng oras na iyon, ay di na magkatulad.
Hindi ko siya mahal, tiyak iyon, ngunit iniibig ko siya.
No comments:
Post a Comment